Ассалому алайкум, Онажоним, бу ҳаётда сизнинг борлигингиз мен учун катта бахт! Мен сиздай меҳри уммон онани етказган Аллоҳимга беадад шукрлар қиламан. Аслида менинг меҳрибон ота-онам ҳам бор. Шуларнинг меҳнати, меҳри, мен учун тинмай шифокорга чопишлари доимо умид беришлари туфайли мен ўзимни танидим, бу ёруғ оламда ўзимга муносиб ўрин топдим.

Баъзан ўз боласини сотаётган, кўчага ташлаб кетаётган ёки ўз фарзандини ўлдираётган оналар ҳақидаги хабарларни ўқиб қолсам, бутун аъзою баданим титрайди. Отам-онам мени ўз ҳолимга ташлаб қўйишмади, ҳатто тақдирдан нолишмади, шу туришимга ҳам шукр қилишди. Отам мени Москвага, шифокорларга олиб бордилар, ўз оёғим юра оладиган даражага етдим. Менга болалар церебрал фалажи ташхиси қўйилган эди. Устига-устак оёғларимда ҳам, қўлларимда ҳам, тилимда ҳам нуқсон бор эди.

Отам мени мактабга опичиб олиб борарди. Ўқиш мен учун катта қувонч – янги оламнинг очилиши эди, шунинг билан бирга азобли ҳам эди. Билим олганимга қувонсам, тенгқурларим билан чопишиб ўйнай олмаганимга ўксинар эдим, ҳаммасидан болаларнинг мазах қилиши аламли эди. Онамнинг меҳри, болалигимда кўп эртаклар айтиб бериши, менинг онгимни тарбиялаши натижасида мен дарс машғулотларини ўзлаштирдим. ўқитувчим ҳам олийжаноб инсон эди, менга ёзма жавоб беришга имкон ҳозирлади.

Мен ота-онамнинг бошларидан зар қуйсам ҳам кам, уларнинг изтироб ва азобли меҳнатларининг ҳиссасини ўтай олмайман. Менинг тутинган онажоним, ота-онам дастхат ёзиб берган китобингиз менга катта қувонч бахш этди. Китобингизни ўқиб мен бошқа оламга кириб қолгандай сездим, ўзимни. Биз хат ёзишдик, сизнинг маслаҳатларингиз менга куч берди, яшашга завқ берди. Сизни шундай кўришни истадим. Сизни охири уйимга таклиф қилдим. Чунки, мен сизни излаб боролмасдим. Аммам билан мени излаб келган кунингиз менинг ҳаётимдаги энг қувончли куним эди. Чунки, мен оддийгина ногирон боламан, сиз эса юз километр йўл босиб излаб келдингиз. Сиз мен ўйлагандан ҳам камтарин, самимий, фариштали ва юзингиздан нур ёғилиб турган аёл экансиз.

Шундай қувондим, ожиз қўлларим билан сизни қайта-қайта бағримга босдим. Менинг нуқсонли тилим билан гапирган гапларимни ихлос билан тингладингиз. Мен дилимдагиларни тугиб солгим келарди, тилим фикрларимни тўлиқ етказолмаётганидан, хижолат бўлиб терлаб кетдим.

Барибир сизнинг меҳрли кўзларингиз мени тушуниб, охиригача эринмай тингладингиз. Мен таржимаи ҳолимни кенгроқ айтиб бердим. Ота-онам ва ўқитувчиларим, интилишим орқасида кўп китоб мутолаа қилдим, ўқидим ва иккита олийгоҳни ёзма равишда тугатдим.

Мени яна китоб ҳам тарбиялади. Қодирий, Чўлпон, асосан Островскийнинг «Пўлат қандай тобланди» асари яшашга даъват этди. Чингиз Айтматовнинг «Асрга татигулик кун», Навоий «Хамса»си, Бобур бобомизнинг «Бобурнома» асарлари менга ҳаётнинг барча унқир-чўнқирларини, яшаш учун курашни ўргатди.

Мен ўз ишим, мавқеим бўйича бахтлиман онажон. Ўзбекистон Ногиронлар ассоциацияси Қорақалпоғистон Республикаси ҳудудий бўлимида ногиронлиги бўлган шахслар ҳақ-ҳуқуқини ҳимоя қилиш бўйича иккита Веб-сайт очганман. Дўстларим кўп, фақат мен идораларга боролмайман, уйда интернет орқали ишлайман.

Менинг бағри кенг онажоним, айтмоқчи бўлганларим жуда кўп, фақат сиз тушунасиз мени, сизни яхши кўраман ва дардларимни бўлишгим келади. Ҳаёт билан тиллашиб, қалбим билан дардлашиб ҳар бир нурафшон тонгни қарши оламан.

Мен ҳам инсонман, менда ҳам қалб бор, севиб-севилиб яшагим келади. Лекин менинг тоза қалбимни ким ҳам тушунсин, мендай ногиронни ким ҳам севсин?..

Қалбимда етиша олмаган орзуларим кўп. Худди ота-онам олдида айбдордайман. Мен ҳам уйланиб турмуш ўртоғим ота-онамга хизмат қилса, бағрини невараларга тўлдирса...

Орзуга айб йўқ, айбини яширган ўсмайди. Мен уйланиш ҳақида шифокорлардан маслаҳат сўрадим, улар юз фоиз ишонч бор дейишди. Афсус, афсус, орзуйим сароб. Кимни мажбурлаб севдира оламан. Дунёнинг бир чеккасида мендай жуфтини излаётган, кўзлари нигорон ҳам бордир...

Тақдир бизни учраштирмаса на илож?

Онажоним, мени кечиринг, бошингизни оғритаётган бўлсам, сизга орзу армонларимни айтгим, суянгим келади. Яқинда мен отам билан ногиронлик нафақаси учун кўрикдан ўтдим. Одамларнинг шу даражада ўзгарганлигига, бемеҳр, лоқайдлигига ҳайрон қолдим.

Ҳей одамлар, одамийлик сиёғингизни бунча ўзгартириб қайга шошасиз? Борар манзилимиз, жойимиз бир-ку – икки ҳовуч тупроқ!

Нега бир-биримизни суямаймиз, меҳр кўрсатмаймиз, бундай кунларни бобокалонларимиз кўрмаган, нега шукур қилмаймиз, ўткинчи дунё ҳаммадан ҳам қолади, деб ичимда ўксиндим.

Агар дадам бўлмаганда мен оёқ тагида қолиб кетардим, мени ҳеч ким менсимасди, инсон экан деб ўйлашмасди. Дадам “ҳа болам-а, оқ кўнгилсан-да, шу ҳолингда ҳам одамларга навбатингни бергинг келади”, – деди ўксиниб.

Йўқ! Йўқ! Мен тушкунликка тушмайман. Менинг севимли ишим, катта суянчим Аллоҳим бор! Қаламим, дўстларим бор! Баъзан Ч.Айтматовнинг манқуртини ўйлаб кетаман. Уни ёвузлар шу кўйга солган,  ўзимизникиларни ким манқурт қилган-а? Наҳотки, баъзи оёқ-қўли соғ, шароити зўр одамлар манқуртга айланиб боряпти?

Мен чекинмайман чунки, ҳаётни севаман, онажон. Дардимни бўлишсам енгиллашаман, яшаш учун курашаман. Бой бўл, камбағал бўл, ўлим ҳақ. Бу дунёда фақат яхши ишинг ва солиҳ фарзандларинггина сени эслатади. Умр ўлчовли, ўткинчилигини унутмаслик керак дегим келади, Онажон!

Менинг бахтимга ҳам, фарзандларингиз бахтига ҳам омон бўлинг, Онажон! Сизни севиб ардоқловчи қалби виқорли, ўзи ногиронлиги бўлган ўғлингиз Саламат Авезов.

Дил изҳорини оққа кўчирувчи:
Зулайҳо ЮЛДАШЕВА,
Қўнғирот тумани.


Манба: “IMKONIYAT” №6 son (30) 2025 yil 21 mart